Nieświadoma motywacja

Wielu teoretyków zastanawiało się nad podświadomością i jej działaniem. Według Freuda, na podświadomość składa się natura zwierzęca oraz tłumione popędy seksu i agresji. Jung sądził, że wypełnia ją świadomość kolektywna. Zapewne obaj mieli rację. Podświadomość tworzą w większym stopniu wzory postrzegania świata niż przypadki. U samych jej podstaw istnieją modele Mózgu Dinozaura, obecne w nas wszystkich. Nad nimi gromadzą się schematy, których uczymy się dorastając, przez całe nasze życie.

Aby zrozumieć, co tkwi w podświadomości, musimy pojąć, jak ona działa. W każdej sytuacji dociera do nas zbyt wiele informacji. Nie możemy ogarnąć ich wszystkich, musi istnieć sposób, który pozwoli skupić się na tym, co istotne. Nazywa się to aparatem poznawczym i przypomina zestaw wskazówek. Nie uświadamiamy sobie ich istnienia, o ile nie pojmujemy, co wskazują. Podświadomość pracuje za pomocą aparatu poznawczego, skłaniając naszą uwagę ku jednym rzeczom i odwodząc ją od innych. Zwykle są to rzeczy, które musimy dostrzec, lub takie, które trzeba zignorować, byśmy mogli przetrwać tak fizycznie, jak i emocjonalnie.

W tej części naszej podświadomości, którą tworzy Mózg Dinozaura, tkwią instrukcje dotyczące podstawowych sytuacji związanych z przetrwaniem:

– „Broń się, stań do walki albo uciekaj” (Gniew)

– „Intruz na twoim terenie, zrób coś” (Niebezpieczeństwo)

– „Ewentualny obiekt seksualny, popisz się” (Seks)

– „Niezadowolony osobnik podobny do ojca, ustąp natychmiast” (Strach).